Lezing biodiversiteit ‘Alle beestjes helpen’

Op 7 juli organiseren we samen met coöperatie eCoBuren de online lezing ‘Biodiversiteit, alle beestjes helpen’. Coöperatieleden, Diana van Dam en Lia Schipper vertellen jullie er alles over. 

Het gaat niet goed met de biodiversiteit, wereldwijd en in Nederland. Nederland is toch een groen land, we hebben meer natuur dan volgens de Natura 2000 afspraken, dus wat scheelt er dan aan?

Deze avond nemen we je mee in een verhaal over effecten en oorzaken, of het nu gaat over tropische regenwouden of het verzuren van heidegebieden. Of het gaat om wereld-economieën of om je eigen achtertuin. De mens als soort heeft ongekende invloed op de wereld waarin we leven. En de mens is ook in staat om aan te passen en te innoveren.

Met de kennis die je deze avond opdoet denk jij misschien straks ook wel: Ja, daar kan ik wel wat mee. En dan, met heel veel kleine beetjes ontstaat er een beweging en is verandering mogelijk. Werken we aan een wereld waar de mens onderdeel is van de natuur en waar zij zorg voor draagt. Voor onszelf en vooral voor de generaties die nog komen.

Je kan je aanmelden via het formulier onderaan dit bericht.

Over Diana

Van 1989 tot 1994 had ik het geluk onderzoek te mogen doen aan Nederlandse landschappen, watergebieden en trilvenen. In 1994 liet ik die wereld achter me om in de IT te gaan werken, de kinderen waren geboren en er moest brood op de plank. Dat werk doe ik nog steeds, maar nu de kinderen zijn uitgevlogen wil ik ook weer bezig zijn met mijn oude passie, ben ik in het landelijk gebeid gaan wonen en zoek ik naar manieren waarop natuur weer deel uitmaakt van mijn leven. Het landelijk gebied is in mijn ogen verandert de afgelopen 25 jaar en waar ik naar zoek is hoe natuur en landbouw te verbinden zijn. Hoe landschapselementen de biodiversiteit kunnen vergroten en hoe we de Nederlandse bodem weer gezond kunnen maken.

Over Lia

Vanaf een paar maanden maak ik deel uit van de Raad van Advies voor eCoBuren.
Sinds mijn kindertijd ben ik geboeid door insecten en al jong las ik een boek over honingbijen en hun bijzondere manier van samenleven en nam me voor om “ later als ik groot ben” imker te worden. Dat voornemen heb ik waar gemaakt, ik ben al bijna vijftig jaar imker. Snel kwam de confrontatie met de ecologische kwetsbaarheid van honingbij en wilde bij, door menselijk handelen en ingrepen in de natuurlijke omgeving en daarmee het voortbestaan van insecten . Zij staan aan het begin van onze voedselketen. Hun voedsel is ons eten! Het gaat ons aan. Ik ben overtuigd dat de biodiversiteit en de ecologische keten steeds meer kan herstellen als ieder bewust een stapje zet. Alle beetjes en beestjes helpen.